5 april 2019

Veroudering bij autisme

Onlangs naar een lezing geweest "veroudering bij autisme", waar nog veel onderzoek bij nodig is

Veroudering bij autisme

Er wordt veel gesproken over kinderen met autisme. Maar wat dacht je als je als volwassene of minimaal iemand van middelbare leeftijd of ouder is, om autisme te hebben.

Vorige week woensdag hebben mijn coach en ik een lezing bijgewoond vanuit Rondom Autisme over veroudering bij Autisme. Deze lezing was in Doetinchem op 27 maart. Was heel interessant. En ik begrijp, en daar geloof ik ook in, dat er hierin veel onderzoek nog voor nodig is.
Daar sprak Rosalien Wilting, wie verbonden is aan de ggz Eindhoven als klinisch psycholoog en therapeut.
De lezing was heel helder en duidelijk. Dat kan je niet overal van zeggen. Ze hield het heel concreet en gaf het heel mooi weer. Want ik maak ook (meestal op ander gebied) dat lezingen heel langdradig en monotoon is. Ondanks het interessante onderwerp.
Het is dus voor mij overduidelijk dat er nog heel veel onderzoek naar gedaan moet worden, naar oudere mensen met autisme. En wie ook daarnaast veelal een late de juiste diagnose hebben gekregen.

Daarna kwamen een mannelijke en vrouwelijke ervaringsdeskundige aan het woord, wie op hun manier ook heel goed weergaven wat autisme voor hen betekend. Beide hebben ook pas na hun 50e de goede diagnose gekregen.
Voor mij heel veel herkenningspunten. Voor van de vrouw wie sprak. Mijn coach vroeg ook aan mij: “Is het voor jou ook herkenbaar”. Ik beaamde dit gelijk.

We waren wat aan de late kant, en ik heb gereden. Want mijn coach was al de hele dag ergens in Groningen geweest, welke van ons uit toch al gauw 2 uur rijden is. En ik vond dat niet erg. Het was druk op de parkeerplaats. En het was moeilijk een plaatsje te vinden. Gelukkig was het na 18.00 uur gratis parkeren, daar in de buurt.

Zelfs mijn coach heeft er veel van opgestoken. Het was binnen ook druk. Dus er is veel belangstelling voor dit onderwerp. En volgens mij terecht ook.

https://rondomautisme.nl/wp-content/uploads/2019/03/Presentatie-autisme-bij-senioren.pdf
Ouderen en Autisme – YouTube


Ik de volgende dag ook erg moe. Want het heeft veel indruk op mij gemaakt. Nu nog, want er zijn heel veel raakvlakken waar ik herkenning in heb.
Mijn man heeft een aanbod gekregen, welke door mijn coach geopperd is, om een cursus te volgen: omgaan met partners met autisme.
Hij gaat hier achteraan, en kijken op welke termijn hij hiermee kan starten. Hij snapt heel vaak niet op mijn manier van reageren. Of dat hij raar vindt dat ik niet kan multitasking.
En misschien wel meer dingetjes.


2
https://rondomautism...ij-senioren.pdf

Ouderen en Autisme – YouTube


https://rondomautism...udere-leeftijd/

Hier nogmaals de links. In mijn dagboek kwam het niet goed over.

Reacties:

Voeg een reactie toe:

This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots. (see: www.captcha.net)

Pagina 1 van 50  >  >>

15 mei 2022
Marrakech mei 2013 Hij ligt daar, voorovergebogen, zijn magere borstkas en zijn blote voorhoofd raken de hete stenen van de straat. Hij bedelt, smèèkt. Hiërarchie wordt meestal gemeten via de maatschappelijke ladder. Iemand die het helemaal voor elkaar heeft, zoals we dat noemen, heeft àlles: een goede baan, een ruim huis, een dikke auto voor de deur, partner en kinderen, gaat twee jaar...
17 apr 2022
Ze noemen mij die dikke. Als er iemand is die niet weet over wie ze het hebben, wordt de omschrijving van mijn persoon aangevuld met: ‘Je weet wel, die kleine met dat korte haar.’ En dan weten ze het meestal wel. Hokjesgeest. Men wil classificeren, net zoals psychiaters dat doen met hun handboek, de DSM-5, zodat ze over ons cliënten kunnen praten in vaktermen. Psychiaters die ik pas later...
27 mrt 2022
We zijn weer iemand kwijt. Ze is deze week gestorven. Ik werd gebeld door mijn collega. Vanuit het team waren ze bezig om iedereen op de hoogte te stellen. Cliënten en medewerkers. Ik schrok, natuurlijk, we schrokken allemaal. De eerste vraag was: was het een natuurlijke dood? Dat was het. Ze was gestorven aan een te hoog bloedsuikergehalte gevolgd door een hartaanval. Een dood rechtstreeks...
23 mrt 2022
We schrijven 11 maart 2022. Op de valreep van het afschaffen van de mondkapjes, vergat ik gisteren voor de allereerste keer sinds Corona om een mondkapje in mijn tas te stoppen. Toen in juni 2020 de mondkapjes wettelijk verplicht werden in het Openbaar Vervoer bereikte ik op een zaterdag voor de invoering daarvan de Albert Cuyp. Bij de stoffenhandelaar waren ze al helemaal in de...
27 feb 2022
Gillen wil ik. Slaan. Bonken tegen de ruit die haar van mijn misschien wel corona-adem scheidt en er wellicht voor zorgt dat ik haar de ziekte geef. Vannacht kreeg ik een schorre, wat rauwe keel, heb ik nooit. Ik moet een zelftest doen. Ik weet het. Ik dacht alleen even mijn medicijnen op te halen uit de servilocker van de apotheek, die buiten staat. Maar toen ik mijn antidepressiva uit nam,...
6 feb 2022
Via facebook vroeg ze om raad: ‘Ik ben bezig met een nieuw boek, en zit in een flow, met als gevolg dat ik alleen naar buiten ga om boodschappen te doen. Hoe kan ik dit omkeren?’ Toen ik dit las, dacht ik: afspraken maken met jezelf en je daaraan houden! Maar het schijnt allemaal niet zo makkelijk te zijn. Nu ben ik gezegend of behept, het is maar hoe je het bekijkt, met een overdosis...
9 jan 2022
Al drie dagen voor kerst lag hij daar op straat bij de vuilniscontainers op zijn kant, een afgedankte kerstboom. Natuurlijk vroeg ik me af waarom. Een plotselinge heftige ruzie? Iemand dood? Een vriendin zei: ‘Olga, misschien vielen de naalden heel snel uit en dachten ze wèg met dat kreng!’ Gisteren was mijn laatste dag bij mijn organisatie. Ik heb er dertig jaar arbeid op zitten en ik...
2 jan 2022
Al jong kwam ik in de molens van ziekenhuizen terecht. Vijftien was ik toen er scoliose werd geconstateerd en ik geopereerd moest worden. Een bed kostte toentertijd enkele honderden guldens per dag en nacht. Sindsdien heb ik andere operaties gehad, en zag ik de binnenkant van psychiatrische klinieken. Na de tweede opname, was ik gereed voor het arbeidsproces. Dertig jaar later kreeg ik...
21 nov 2021
Ik heb mezelf nooit als chronische ggzklant beschouwd. Wel wist ik dat de medicijnen mij uit de psychose hadden gehaald. Meer dan dertig jaar geleden heb ik besloten om de rest van mijn leven antipsychotica te slikken, want een psychose wilde ik nooit meer. Meer dan dertig jaar later kreeg ik een recidive. Geen psychose maar een ernstige depressie na een poging tot medicijnafbouw. Ik trok...
24 okt 2021
Ik lig in de stoel van de tandarts en de vreemdste gedachten overvallen me. Allereerst de tandarts zelf. Je moet je over geven aan de kundigheid van de specialist, maar ik heb meerdere keren, (ach misschien een keer, hooguit twee) gehoord over mensen die in hun tong geboord waren door hun behandelaar. Er zijn, lezer, andere zaken die me achtervolgen. Zoals dat meisje in het boek dat...
12 sep 2021
‘Ik heb een hekel aan je, man!’ roept ze naar achteren. Zij is een van de buurtgenoten die ik regelmatig spot bij het boodschappen doen. We zijn in de supermarkt waar ze overduidelijk de leiding heeft over haar man die wat achter haar aan bungelt. Ze zijn niet echt heel oud, vijf en zestig misschien, maar ze ogen wel oud, zo stram en voorovergebogen, met lange stijve armen strompelend achter...
29 aug 2021
Wat ze het aller, aller leukste vindt, is op de bank of op bed achter een speeltje aan rennen. Zo kan ze zonder zich te bezeren salto’s maken, duikelen en rollebollen. Haar lievelingsspeelgoed is een geel, pluizig frummeltje. Al snel begrijp ik dat je het spannend en speciaal moet houden: we spelen iedere sessie met een ander speeltje. Speeltjes uit de winkel koop ik nooit, die zijn voor...
17 aug 2021
Na drie koffie word het tijd om boodschappen te gaan doen. Ik ga de straat op… Ik háát die jongelui met hun geluidsboxjes, hun muziekkeuze is vaak niet al te fraai, niet de mijne, en ik vraag me af, wat is er mis met oortjes die je steevast bij elk nieuw mobieltje krijgt? Die je als het ware van de straat kan plukken, misschien hoort dit product wel bij de top tien van afval op straat. Ik...
3 jul 2021
Vanaf de brugklas was ze begonnen de schoolbibliotheek leeg te lezen. Het was niet zozeer een ambitie als wel een schreeuwende honger naar liefde. Liefde die ze in boeken vond. Ze las over subtiele aanrakingen, een arm die onverwachts langs een gevoelige borst streek. De meridianen van het lichaam die steels gevolgd werden met de koele top van een vinger. De onvermijdelijke eerste kus,...
27 jun 2021
Zolang ik met mijn leeftijdsgenoten ben voel ik me niet oud, tenminste als men niet aan het klagen is. We zijn allemaal met hetzelfde proces bezig en we grappen gelukkig het nodige weg. ‘Ben je dubbeltjes aan het zoeken?’ hoorde ik laatst een vriendin zeggen tegen een andere vriendin die de neiging heeft om krom te gaan lopen. Oh humor, als je dat niet hebt wat moet het leven dan zwaar...
13 jun 2021
Ik ben gestopt met tellen. Ver ben ik over de tien vingers heen. Mijn eerste was een jaargenoot op de middelbare school. Stiekem was ik een beetje verliefd op hem. Knap was hij, met vriendin, en toen ze het uitmaakte, verhing hij zich aan een boom in het stadspark. Ik bevind mij in het circuit van de psychiatrie in Amsterdam. Als er opnieuw een dode valt, gaat er een golfbeweging door het...
27 mei 2021
Ervaringswijzer is op een andere manier gaan werken. Het werk was tot nog toe ingedeeld in groepjes. In de ene groep kon je interviewen, in de andere lezen, etc. Idee was dat mensen vanzelf zouden doorstromen. In de praktijk bleken mensen toch te blijven hangen bij een of twee redacties van anderhalf uurtje en het werken bij Ervaringswijzer als iets hobbymatigs te zien. Bovendien kwamen we...
16 mei 2021
Vandaag was zijn eerste echte werkdag. Gisteren had hij meegelopen met een collega, een oude rot in het vak van vijftig jaren oud, die alsnog lenig de ladder op en af klom. Nu mocht hij het werk alleen klaren. De ladders van het bedrijf gingen tot en met de tweede verdieping. De mensen die hoger woonden hadden pech. Zijn wijk werd de bloemenwijk. Hij had zijn emmer al met koud water laten...
6 mei 2021
Voor de derde keer legde ik Rodrigo het verschil tussen zoete en droge wijn uit. ‘De bolle fles is de droge’. Mijn werkgever had weer eens iemand in de bediening gezet vanwege een lekker kontje, die absoluut niet geschikt was voor de horeca. ‘Ben jij zo dom of doe je zo dom?’, flapte er uit. ‘Ga alsjeblieft naar huis, ik draai deze shift wel alleen’. De balletstudent barstte in huilen uit....
26 apr 2021
Ik word weer wakker van zenuwpijn; vandaag is het feest in allebei mijn armen. Gelukkig heb ik mijn vaste routines. Ik ben blij dat ik daar streng in ben voor mezelf. Zonder zou ik wegzakken in negatieve gedachten, alhoewel ik die toch wel heb en eigenlijk het laatste jaar constant op de ‘moah’ modus zit, met soms een ‘yeah!’ dagje ertussen. Eerst koffie met crackers in bed. Ik ga na of de...
20 apr 2021
Vorige week had ik het thema van deze column al vastgelegd, vandaag maakte ik het in levende lijve mee: verleiding. Ik reisde per noordzuidlijn af naar de Albert Cuyp, ik denk voor het eerst sinds anderhalf jaar. Mijn drie plantenbakken op mijn balkon vragen aandacht. Violen had ik in de eerste al geplant, ze wiegen wulps in de wind die maar niet wil stoppen met waaien, wat een...
5 apr 2021
As hoog in de lucht Wat eens jouw lichaam was, jouw adem bevatte Zweef, zweef Ik laat je gaan Vlieg, vlieg Je mag vrij Ga, ga Ik huil en weet Ik ben daar ook geweest Blijf, blijf Ja, ik leef Nog steeds, nog stééds En jij, voor altijd, áltijd weg Het waait, het waait Zo geurend, zo zachtjes Door de angst verlaten, door...
29 mrt 2021
‘Mijn koffer is naar de gallemiezen’ zei ze met haar dik accent en stijfgelakt blond kapsel. ‘Typisch een Amsterdamse Anita’, dacht ik. Niet bepaald het type waar ik normaal mee omga. Maar we waren een beetje tot elkaar veroordeeld tijdens deze groepsreis. Tot ze een dag later vanuit het niets mijn schouder begon te masseren, waarop ik gevallen was. ‘Kom maar hier schat’. Op dat moment...
28 mrt 2021
Ik had er nooit bij stilgestaan, maar als je geen kinderen hebt, zul je dus ook nooit grootouder worden. Ik heb noemenswaardig geen kinderwens gehad, dacht vroeger in mijn tienerjaren dat dat wel vanzelf zou komen. Met mijn eerste vriendje had ik het er een keer over, tijdens een borrel met vrienden, ik riep uit dat ik er wel tien wilde. Ach, de jeugd. Een volgende keer dat kinderen...

Pagina 1 van 50  >  >>