24 december 2012

Ik ben geboren op 21 september 1958. Ik woon samen met een partner al vanaf 1984. Samen hebben we een koopwoning, 2 onder een kap en hebben we momenteel 6 konijnen, 4 cavia's die allen uit een opvang komen. Verder nog wat vogels en vissen. Mijn hobby's zijn o.a. natuur, schilderen, hardlopen, wandelen, spiritualiteit en er zijn wel meer dingen waarin ik mij interesseer. Ik heb een dienstverband binnen eenSociale werkvoorziening in de Achterhoek, nl. Hameland. Dit al vanaf 3 mei 1982. Mijn autisme is pas laat gediagnotiseerd. Nl. Klassieke autisme. Als kind heb ik een hele late ontwikkeling doorgemaakt. Ik heb pas met 5 jaar leren praten en het is wel gebleken dat ik een normale intelligentie heb. Dankzij een rapport van een psychiater toen ik als kind van 3 tot 7 jaar was via mijn nieuwe huisarts bover water is gekomen, is deze diagnose vast gesteld kunnen worden. Eerder had ik als diagnose Persoonlijkheidsstoornis noa. Voor mij was het kind en puber zijn heel moeilijk omdat ik wel merkte dat ik anders was dan anderen, maar geen erkenning in had. Zeker ook niet van mijn familie. Nu nog moeten ze er niets van weten. Ik heb 30 jaar lang op MBO(+) niveau administratie gedaan. In 1979 heb ik mijn meao diploma gehaald in 3 jaar tijds en daarvoor Leao. De Leao vond ik een vreselijke school wegens de klas waar ik geen houding wist te geven tegen de vervelende klasgenoten. Op de Meao kreeg ik pas het gevoel dat ik eindelijk begon te leren. Door levenswervaring heb ik veel geleerd om met mijn manier van doen om te gaan. Maar in 2010/2011 is pas de autisme officieel vastgegeld. Momenteel ben ik op non actief vanuit de SW bedrijf omdat ze geen passende geschikte baan hebben. En wegens de laatste 2 banen (groenvoorziening en distributiecentrum waar ik eenvoudig seriematig productie werk moest doen) ben ik compleet van slag gerakt. Hierdoor ben ik in de Ziektewet gekomen. Nu heeft de SW vanuit UWV de plicht om via reintegratie aan een passende geschikte baan de helpen. Ik ben al meer dan een jaar thuis. Ik doe wel veel vrijwilligerswerk met gedoogsteun van het SW bedrijf.

Vandaag is het 24 december, de dag voor kerst.... Ik zit hier in mijn oude schilderskleding achter de computer om mijn blog voor het eerst te gebruiken. Het is even aftasten hoe alles in zijn werk gaat, maar ik kom er hopelijk uit. Ondanks dat ik een normale begaafde intelligentie heb, heb ik wel meer tijd nodig om ergens aan te wennen. Ik heb het idee dat andere mensen daar niets aan mij merken. Maar als ik iets nieuws moet leren heb ik echt meer tijd voor nodig. Door mijn autisme verwerkt mijn hersens met kleine stukjes de informatie die ik binnenkrijg. Dat heeft me in het verleden in het vrije bedrijf en ook op school veel problemen opgeleverd, waar menigeen dit niet snapt. Mijn moeder had en heeft er altijd over: Rianne is eigenwijs, ze lijkt op haar vader, ze wilt niets van een ander aannemen. Voor mij is dit erg verdrietig, omdat mijn moeder, broer en zuster mijn klassieke autisme, zels nu na de officiële diagnose niet willen erkennen.  Ook mijn manier van doen, en het toch een beetje anders zijn, hebben ze veel moeite mee. Gelukkig heb ik toch mensen in mijn omgeving die dit wel snappen. En dat ik juist een plichtsgetrouwe, betrouwbare heel slim persoon ben, die juist probeert van een ander wat te leren, maar ook haar eigen gang wilt gaan waar niets mis mee is. Ik kijk de dingen in detail. En ben erg exact in veel dingen. Als ik teveel prikkels krijg raak ik vermoeid, maar ook chaotisch wordt.

Toen ik de diagnose kreeg, was het voor mij een eyeopener. Mijn autisme komt heel weinig voor. Ik heb vernomen dat veel mensen met deze diagnose vaak ook een verstandelijke beperking heb. Soms heb ik het idee, misschien was het beter geweest dat ik een verstandelijke beperking had, want dan val ik niet zo tussen wal en schip. Te goed voor bepaalde dagbesteding, te "min" om een duurzame baan in het vrije bedrijf te krijgen. Ook het verkrijgen van de PGB is veel en veel minder dan iemand die een verstandelijke beperking heeft, maar toch mijn hulpvragen misshien net zo veel heb. Ik kom niet voor PGB dagbesteding in aanmerking omdat ik een wsw-indicatie heb en in staat ben om reguliere arbeid te verrichten. Ik heb wel individuele begeleiding. Ze is wel erg prijzig, maar ik heb veel aan haar. Ik kan tot nu toe nog net uitkomen met mijn PGB.

Helaas, ondanks dat ik een diagnose heb, waaraan ik wat heb, ligt er toch een stigma op. Er zijn mensen die mij als klein kind willen behandelen. Anderen mijden mij, omdat ze misschien bang zijn dat ik ze claim, of dat ze menen dat ik geestelijk niet helemaal gezond ben. Maar ook die alles zo snel iets uitleggen waardoor ik later diverse keren moet vragen, wat bedoel je ermee. Vaak gebruiken ze ook figuurlijke taal waar ik iedere keer moet denken of vragen: wat bedoelen ze mee. Door ervaring heb ik wel wat figuurlijke taal leren kennen. Mijn partner heeft ook altijd een moeilijke uitleg tegen mij. Hij zegt altijd: Jij vat altijd alles zo exact op. Ja, zegt ik: de manier hoe jij iets uitlegt kan je verschillende kanten mee benaderen. Of hij komt er plotseling tussen en meld iets waar ik niet snap: waar heb je het nu over. Legt mij dat eens uit.

Echt verlegen ben ik niet, maar ik heb altijd wel de angst: doe ik het goed. Het maakt niet uit of het bij bekende of onbekende mensen is. Ook heb ik vaak het gevoel, dat ik word nagekeken of word gecontroleerd. Gelukkig heb ik mij dat wel afgeleerd. Door ervaring en het kijken naar anderen hoe die het doen, heb ik heel veel geleerd. Als kind had ik nog meer moeite om met mensen om te gaan dan nu. Mensen die mij later hebben leren kennen, kunnen zich dat niet voorstellen. Omdat ik amicaal en vriendelijk overkom die aan diverse activiteiten deelneem en ook erg ondernemend is.  Veel dingen heb ik mij aangeleerd en mij eigen gemaakt. Maar ook heb ik veel geleerd van therapiën die ik heb gehad voordat ik de diagnose kreeg. Daar heb ik ook meer erkenning in mezelf gekregen en dat ik er mag wezen zoals ik ben. Voor mij was dit toch wel een van de meeste doorbraken in mijn leven.

Wat mij ook opvalt, zeker binnen de SW bedrijf waar ik een dienstverband heb, dat ze alle mensen die de diagnose van Autisme Spectrum Syndroom (ASS) hebben, alles op een hoop gooien. Ook wordt er teveel gekeken wat je niet kan, terwijl je zoveel kwaliteiten heb, waar een ander profijt van kan hebben. Ze denken dat ik dan ook mijn eigen financiën niet op een rij kan houden, evenals mijn huishouding en andere beslommeringen. Dus het gevoel geven, dat je bijna niets kan. En zo nog wel meer dingen. Er zit degelijk  verschil tussen de ene met de diagnose ASS als de andere, ook binnen de Klassieke vorm zit grote verschillen in. Daarnaast speelt niet alleen het karakter een rol, maar ook de gradatie.

Zelf heb ik sinds ik de diagnose heb, mij in autisme gaan verdiepen. Dit is heel interessant en ik heb zelf ook nog wel veel op dit gebied te leren. Voor mij is het niet alleen een erkenning, maar ik hoop anderen in de toekomst er mee te kunnen helpen of ondersteunen.

Mijn herkenningspunten van Autisme bij mijzelf is denk ik, houd van duidelijkheid, (zelf ben ik ook heel duidelijk in uitleg of uitspraken, zonder iemand te willenkwetsen); structuur, als ik die mis, krijg ik een chaos in mijn huishouding en mijn hoofd; niet teveel monotoon simpel werk, ik heb de neiging om constant door te gaan, vergeet te eten en/of te pauzeren en draaf maar door waardoor ik compleet vast loop en psychisch onder ga lijden; erg in detail werken, zoals met schilderen, iets bewoorden waardoor ik een lang verhaal kan vertellen, omdat ik erg detaillistisch ben, cijfermatig ingesteld, vooral controlewerk en alles "sorteren zoals boekhouding bijhouden"...; Neiging hebben om dwangmatig te controleren, heb ik de deur wel of niet op slot gedaan; goed in controlewerk, zoals controleren van of alles klopt.....; manier van met mensen omgaan, niet p een verkeerde manier, maar wel moeite hebben met sociale interactie; geen dingen tegelijk kunnen doen, dan verlies ik de controle over mezelf; met gymnastiek was ik geen teamsporter en ook geen turner, maar wel banen trekken en doorgaan, lange afstanden lopen enz., dus een echte diesel. Dingen wat langer nodig om aan te leren. Misschien komen er nog wel meer dingen waardoor blijkt dat ik een persoon ben uit het ASS.