Zondag met een wandelkennis heerlijk gewandeld rond Ruurlo, Barchem, Borculo. De route was 25 kilometer lang. Maar daar is een schitterende omgeving, met veel afwisseling van landschap. Koud fris weer met een heerlijk zonnetje. Dus prima weer voor deze winterse maanden. Het was er wel erg druk en moesten zelfs buiten wachten bij de inschrijving. Het onderkomen was eigenlijk te klein….

Maandag kreeg ik bericht dat ze bij het activiteitencentrum in mijn woonplaats de begeleidster ziek was. Dus even verwerken van…. Oh nu niet naar dit centrum. Ze had de griep.

Afgelopen maandag nog gehad over mijn trajectplan. Dit samen met mijn psychologe van de ggz-instelling en begeleidster. Het concept welke mijn werkcoach van het SW-bedrijf heeft opgesteld, naar mijn GZ psychologe opgestuurd. Mijn begeleidster heeft deze al. Een heel lastig iets. Wat ik van mijn man verneem is dat de SW-bedrijf regelmatig zonder werk zit. Ook als er werk is, dat het heel simpel monotoon werk is. Mijn man zit daar, omdat er geen passend geschikt detacheringsplek voor hem is. Per 1 januari moest hij stoppen wegens de marktsituatie van dat bedrijf waar hij gedetacheerd was. Volgens de werkcoach kom ik op een heel andere afdeling te zitten. Er moeten wel voorwaarden aan mijn trajectplan gesteld worden, anders knal ik zo weer in elkaar, wat ik een paar weken geleden heb gehad. We waren unaniem eens en mijn begeleidster heeft een rapport opgesteld over de kanttekeningen en naar mijn werkcoach opgestuurd.

's Avonds had ik een informatiebijeenkomst gehad wat de plannen zijn voor de kinderboerderij. Ons als vrijwilliger is dan juist nog heel hard nodig. Het wordt een zorgcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Zij halen de 20%-norm niet om binnen de Sociale Werkvoorziening te werk gesteld te worden.  Dit was heel interessant.

Dinsdag was het activiteitencentrum nog gesloten. Jammer, want je mist het wel, maar de reden is uiteraard zeer realistisch. Dan maar naar het andere centrum waar ik altijd welkom ben. Daar ook lekker geschilderd aan mijn zebra's in de steppenwoestijn. Tussendoor nog vergadering van ervaringswijzer om weer nieuwe recensies te kunnen schrijven. De coördinatrice had weer over mijn lange verhalen. Maar ik vertelde haar wel, dat dit toch een stuk beter is geworden. Dus leuk vond ik dat niet. Tussendoor kreeg ik bericht dat het activiteitencentrum in mijn woonplaats morgen weer open is. Dus ook lekker weer zwemmen. Verder had ik vandaag ook nog overleg met een consulent daarvan. Hij vertelde dat het heel moeilijk is om in de WIA te komen, omdat daar ook nog sprake van is. Maar ook dat ik geen gebruik meer kan maken van het activiteitencentrum in mijn woonplaats, zodra mijn behandeling bij de GGZ instelling gaat stoppen. Mmmmm een hele knauw. Gelijk mijn begeleidster opgebeld en was boos van deze onzekerheden. Haar zeker een half uur aan de telefoon gehad. En ook nog mobiel. Dus dat heeft mij veel geld gekost.

Mijn man heeft ook geprobeerd de nieuwe kast in elkaar te zetten en is radicaal hem mislukt. De kennis van ons heeft niet veel tijd om op korte termijn hem te helpen. Hij is nogal secuur en was boos dat mijn man hem niet voor die tijd heeft ingeschakeld. Ik geef mijn kennis wel gelijk, alleen het woord oppasser vond ik van hem niet op zijn plaats. Ik had mijn man al van te voren aangegeven, dat het beter is, dat onze kennis hiermee zal helpen, en onze kennis had dit ook het liefst gewild. Verder gaf mijn computer ook problemen. Dus deze naar de reparateur gebracht.

Woensdag heerlijk geschilderd en gezwommen. Zeker 50 baantjes van 25 meter gezwommen. Niet in meer in een snellere tijd wat ik jarengeleden kon tijdens mijn triatlon tijdperk, maar dat vond ik niet erg. Nog even in het Turks stoombad en bubbelbad. Hierdoor nog gesproken met een medelid van de atletiekclub.

Ik begon 's middags al behoorlijk te hoesten. Mijn begeleidster belde nog op hoe het mij verging. Dat vond ik wel prettig. Lekker met haar gepraat.

's Avonds vroeg naar bed, want ik voelde helemaal niet lekker en trek had ik ook niet echt.

Donderdag nog met de oppashond op pad geweest. Hij heeft de neiging om behoorlijk aan de riem te trekken. Ergens had ik gelezen dat als hij dat doet, gewoon moet stoppen en niets zeggen. Dan wordt het wat rustiger. Nou ik heb het idee dat het heeft geholpen. Die dag had ik ook wat last van angstgevoelens. Vreselijk gevoel is dat, ik heb geprobeerd met meditatie dit te onderdrukken. Ik denk dat dit beter voor mij is dan een pammetje te slikken. (Lorazepam).

's Middags nog als wandelcoach meegegaan met de wekelijkse wandeltocht. Mij goed ingepakt en het was weer een geslaagd uurtje. Mensen willen graag met mij praten. Voor mij belangrijk, maar zeker voor hen. Na afloop heb ik de coördinator gesproken over de wandeltocht van Psychische gezondheid en hij zal het leuk vinden dat ik komende zaterdag een 5 tot 10 minuten wat eenvoudige warming up oefeningen wilde doen. Nou geweldig. Ik hoop dat mijn griepgevoelens dan weer een stuk minder is.

's Avonds zou ik meegaan voor een verjaardag van en kennis, maar mijn man is alleen gegaan. Ik ben gelijk naar bed gegaan toen hij er heen ging.

Vrijdag nog op tijd opgestaan, ik heb die nacht veel geslapen en voelde me al wat beter. Maar mijn stem klonk nog vreselijk. Ik blijf gewoon de hele dag binnen in mijn pyjama en ga geregeld een uur in bed en ik slaap dan ook gelijk. Zal mooi zijn dat ik dit weekend weer de leuke dingen kan oppakken welke afgesproken is.

Gelukkig voelde ik mij zaterdag een stuk beter. Nog wel een schorre stem, dus kon ik vanmiddag lekker meewandelen vanuit Psychische gezondheid. Hierover zal ik een aparte column plaatsen. Want voor mij gaf dit een heel apart gevoel.