Janne1958
wat een drukte.... eigenlijk teveel
Wat een drukte..... Eigenlijk teveel....
zondag de 17e......
Ik had die dag vanuit IVN-cursus een stage. In dit geval Lünten bij Vreden (Duitsland). Het was verder rijden dan ik dacht. Deze plaats ligt meer richting Alstätte en niet richting Nederland. Maar toch met een half uurtje rijden toch nog te doen. In dat bos was er veel ecologische vorming. Ook toevallig dat we momenteel met ecologie bezig zijn. Ook diverse mierenhopen van wel bijna een meter hoog. Goh wat kunnen die kleine beestjes een werk verzetten. De koffie/thee was op het eind van deze excursie. De koffie-brengers waren de weg kwijt. Gelukkig bleef die middag droog weer. 's morgen nog allerlei karweitjes in huis gedaan.... Want gisteren had ik ook de hele dag drukte met kinderboerderij dienst en cursus IVN.
Maandag de 18e 's morgens naar het activiteitencentrum, de ene laatste dag van de begeleidster die na dinsdag dienst gaat draaien alleen in Doetinchem. Voor haar uiteraard veel makkelijker. Ze was iemand met een gevoel voor andere mensen, en de mensen in hun waarde kon laten. Mocht er ingegrepen worden, dan was ze er acuut bij en deed dat op een hele mooie en leuke wijze, zonder mensen te kwetsen. Jammer was wel, dat de managers gelijk begon op te ruimen en dingen te doen, zonder ons te vertellen waarom. Ik heb gewoon gevraagd wat ze van plan zijn. Nou dat was dus opruimen en dingen verplaatsen i.v.m. Eventuele nieuwe activiteiten. Ze gaven mij gelijk dat ze hiervan melding moesten maken. Voor mij was dat voldoende, voor de anderen was het nog een kwelling. Ik had nl. ook moeite met deze onduidelijkheid, maar als ze gewoon eerlijk zijn en duidelijk vermelden, dan is het voor mij goed, en dan niet meer zaniken. De plant die we wilden geven, moesten we nog "redden".
Daarna de hond uitlaten. Door de sneeuw was de hond wat ondeugender, maar wel lief. Hij trok graag aan de riem, omdat er in die sneeuw natuurlijk diverse "heerlijke" luchtjes zat. Met hem zeker 1,5 uur gelopen. Ik moest ook op tijd thuis zijn voor een afspraak met mijn werkcoach i.v.m. ondertekening contract voor re-integratie van 8 april. Even vlak voor die tijd nog stof gezogen, door onze lieftallige levendige knuffels moet dit bijna iedere dag gebeuren.
He eindelijk is hierover duidelijkheid. Dit heeft me wekenlang gefrustreerd of het doorgaat of niet deze re-integratie. Nog wat kleinere onduidelijkheden besproken welke voor mij erg belangrijk zijn met mijn werkcoach.
's avonds had ik een gezellige maaltijdbijeenkomst van de kerk. Het heeft toch iets, dingen vanuit de kerk. In dit geval ging het over de maaltijd. We kregen heerlijke boerenkool en zuurkool met 2 soorten worst en vla na. Nou de vrijwilligers hebben dit uitstekend klaargemaakt. En hierdoor lekker laten smaken. Dan is een luxe etentje echt niet beter door. Toch ook wel prettig om bij je geloof (protestants) bij stil te staan. Voor mij is de bijbel niet zomaar een verhaal, maar iedere geloofsovertuiging benaderd dit op hun eigen manier, waarvoor we respect moeten hebben.
Dinsdag moesten we er toch aan geloven, de activiteitenbegeleidster nam afscheid en de nieuwe hadden we al eerder kennis mogen maken, waardoor ze niet onbekend was. Natuurlijk hoort hier het afscheid bij. We hebben een grote plant gegeven waarvoor we geld in hebben gezameld onder ons, maar ook dat de meesten een blaadje hebben gemaakt op zijn/haar eigen creatieve manier. Hiervan een boekwerk van gemaakt. We kregen een heerlijk groot stuk gebak. Nou en natuurlijk met een grote dot slagroom. Nou daar lust ik wel pap van. Gebak, pudding, chocolade, ijsjes ect. Nou daar ben ik teveel liefhebber van. Hierdoor groei ik gestaag op een verkeerde manier. Toch moet ik het wel indammen, omdat ik vind dat ik veel en veel te zwaar wordt. Moet eigenlijk wel een aantal kilo's eraf. 's middags nog geschilderd op de oude locatie van de andere activiteitencentrum. Toch wel een raar idee, waar ik erg aan moet wennen. En eindelijk 's avonds gewoon thuis lezen en luieren met mijn speelgoedknuffels Janne en Oeny. Mijn levende wezen is die avond naar de fitness gegaan.
Woensdag, lekker geschilderd en gezwommen. 's middags nog wat in huis doen. Vooral was- en strijkgoed moest zeker gebeuren. 's avonds schilderen met de schildersclub. Ik probeer wat abstract te maken met halve cirkel waarop op iedere cirkel iets uitbeeld van een vorm van vakantie vieren. Dit zoals bergen met water, zon en strand, stedentrips, bos en natuurvakanties, merenvakanties …
Dan wil ik diverse paren ogen schilderen met diverse kleuren ogen om hierop te kijken. Een eigen verzinsel waarbij ik toch weer tegen dingen aanliep.... Hoe zal ik het oppakken. Wel een leuk iets, welke ook wel een uitdaging bied. Wel heb ik het nog het gevoel: gaat deze schilderij goed komen, zoals ik het in mijn hoofd heb zitten.
Donderdagmorgen wat uitgeslapen. Weer even spul opruimen in huis, met de lieve hond op pad en om 13.15 uur aanwezig zijn i.v.m. Wandelcoaching. 's Avonds ook nog binnen de atletiekvereniging training gegeven. En nu wilde ik mijn fietssleutel pakken..... Kwijt.... Wat een balen. Ik had mijn fiets op slot gedaan, en wist zeker dat ik deze had. Waarschijnlijk uit mijn jas gevallen. Wat een shit. Zo was die dag meer van die mislukkingen waar ik zeker niet vrolijk van werd. Ik kreeg het gevoel niets meer waard te zijn in dit leven.
Vrijdagmorgen helpen pijlen uitzetten voor de wandeltochten van komend weekend. 's middags nog thuisgekomen welke toch wat later werd dan dat ik gehoopt had. Ik moest nog boodschappen halen, welke normaal mijn partner doet. Het was rommelig en druk in de winkel waar ik ook niet vrolijk van werd. Met normale dagelijkse boodschappen toch meer dan 75 euro kwijt. Wat een hoop geld. Wat moet dat worden als ik straks minder geld heb, als ik na 16 mei nog (gedeeltelijk) in de ZW ben. 's Avonds om 19.00 met mijn partner naar de locatie waar de spullen opgeslagen stonden voor de rustplaatsen tijdens de wandeltochten. Inladen en op de rustplaatsen uitlaten. Voor ons was het de grote rust bij de Steengroeve. Deze helpen inrichten en hierna zo rond 21.30 uur thuis. Onze konijnen konden hierdoor minder lang in de ren zijn. Sneu voor die beestjes.
's Avonds op tijd naar bed, want de volgende dag om 5.30 op, voor het meehelpen van de wandeltochten als vrijwilliger.
Zaterdag rond 7.00 uur de toegangswegen samen met mijn partner uitzetten voor mensen die naar de wandeltochten heen reden. Het was vreselijk koud. In de loop van de morgen bij de steengroeve gestaan om de mensen aan te geven waar ze heen moesten lopen en langs de Oehoenest kwamen. Hierbij hun vertellen dat ze kalm moesten houden met praten, tikkende (nordic walking) stokken, honden aan de lijn..... Wel meer dan 3 uur daar gestaan. Dit op restrictie van het Staatsbosbeheer en de steengroeve. Terecht. Want ik vind dat we zuinig moeten zijn op onze natuur, zeker de zeldzaamheid onder deze. Er werd een auto ter beschikking gesteld, waarin ik af en toe in kon zitten. Snijdende oostenwind, die net bij de ingang zijn weg wist te vinden. Dik ingepakt.... Ik had al de indruk dat er veel minder deelnemers zijn, dan in andere jaren. Later bleek dat de eerste Oehoekuiken was uitgekomen die ochtend, terwijl ik daar poort stond te wachten. Voor mij als beginnende IVN-ner toch een trots dat ik de mensen kon aangeven van waarom ik daar stond. Even een half uurtje lekkere warme soep kunnen eten en 's middags verkeersregelaar aan een doorgaanroute op een weg waar je 80 kilometer per uur mag rijden, vanuit Duitsland. Druk op de weg. Dus geen overbodige luxe om de wandelaars veilig te laten oversteken. Hier was het ook vreselijk koud.
's Avonds nog meer dan een half uur rijden om een verjaardag te vieren van een kennis. De kamer zat behoorlijk vol. Voor mij was het eigenlijk iets te druk, maar wel gezellig. Bewust niet later gemaakt dan 22.15, want de volgende dag weer vroeg op, ook om zelf te wandelen. Pfff wat was ik vermoeid die avond.