Terugslag gekregen

Zondag heb ik gewandeld, het was nog  extreem koud door de oostenwind, maar als je je goed aankleed en in  beweging blijft werd je wel wat warm. Alleen mijn kin en onderin het  gezicht had ik het koud. Ik twijfelde of ik de 30 of de 40 kilometer  zal gaan lopen. Af en toe in de open vlaktes had ik moeite om vooruit  te komen. Tenminste zo voelde het aan. Ach toe, laat me de 30 lopen.  Goed en wel bij de 2e rust heeft de clubgenoot die achter de bar  stond mij overgehaald om toch de 40 te lopen. Dit is een extra lus  over Duitsland, nl. Burlo. Eigenlijk geen spijt gehad, het was een  prachtige lus, en ik had nog geen pijntjes en andere klachten. Rond  16.00 uur kwam ik binnen. Onderweg had ik mijn partner opgebeld dat  ik zo tussen 16.00 en 16.15 uur binnen zal komen. Natuurlijk voor de  zoveelste keer had hij de voicemail nog staan. Hij was onderweg nog  druk met verkeersregelaar zijn en andere zaken voor de vereniging. Ik  was goed en wel aan tafel en zag hem wegrijden. Wat een oen, hij ging  niet eens naar binnen om te kijken of ik er was.
Een van de bestuursleden heeft hem ook  al proberen te bereiken, maar de telefoon nam hij niet op. Ik heb ook  al geprobeerd. …. Wat een balen dat hij de telefoon niet opnam, of  reactie later teruggaf.
Na zo'n eind wandelen met een andere  vrijwilliger meegegaan om te helpen om de spullen op te halen bij de  rustplaatsen. En daar kwam mijn partner aan. Toch nog goedgekomen,  alhoewel de helpers van de rust wel erg lang moesten wachten in de  kou. Dus ik heb ook nog wat gesjouwd, wel wat lichtere spullen, want  ik voelde mijn lichaam wel.
Na afloop hebben we lekker gegeten met  ons allen bij een hotel restaurant van een eenvoudige lekkere  maaltijd.

Maandag eerst naar het  activiteitencentrum, maar ik moest om 11.00 uur bij de gz psychologe  zijn. Nou wat een consult. Voor mijn gevoel had ik er niet veel aan.  Ik kan niet kiezen tussen twee kwaden, nl. of leven in armoede zonder  inkomen en dan moeten leven van het beetje salaris van mijn partner  of dat ik kapot ga aan de werkzaamheden die binnen dit SW bedrijf  beschikbaar is.
Voor mij voelt het erg onrechtvaardig  aan. Ik heb stinkend mijn best gedaan om mee te werken en initiatief  te nemen om  werk die beter bij mij past wat ik nu vrijwillig doe,  maar ook erkende instanties aangeboden om mij nog beter te  helpen..... Al jaren niets hiervan door het SW aangenomen. En nu  eindelijk, eigenlijk te laat, wel voor 12 uur is gelukt. Ook  natuurlijk mijn vrees dat dit ook weer kan gaat mislukken, door  situaties waar ik niets aan kan helpen. Voor mij is het dan einde  verhaal...... om gewoon te kunnen leven.
Hierna even lekker met de oppashond  gewandeld en proberen dit uit mijn gedachten te zetten. En de posters  naar verzorgingshuizen rondgebracht voor het paasfeest van de  kinderboerderij. Daarna de hokken schoongemaakt van de konijnen en  cavia's.
Ik voelde mijn keel wel, dat ik een kou  heb gevat.

Dinsdag, de laatste dinsdag in het  activiteitencentrum hier in de plaats. De week erop wordt het  verschoven naar de donderdagochtend. Voor mij komt dit tot nu toe  goed uit.  's middags wat in huis gedaan en mijn medicaties bij de  apotheek opgehaald. Die dag mislukte mij allerlei dingen. Dan vergat  ik weer dit, en dat wilde de knopen van mijn blouse niet dicht enz.  Ik had duidelijk een terugslag.
's middags naar de consulent van de  vakbond voor de belastingen.... Nou dat ging ook niet lekker. Ik kon  de lijst van diverse uitgaven die ik netjes in excel had gezet niet  vinden en uitdraaien. Met de aanschaf van deze computer is het  kopiëren van bestanden van de oude naar deze niet helemaal goed  gegaan. Helaas kan ik het ook niet meer terugkrijgen. Dus een deel  kan ik ook niet aftrekken, omdat ik de lijsten niet had. Nog weer  naar huis en moest mijn partner 's avonds nog terug om het  belastingformulier af te laten maken. Toch nog berekend dat ik geld  zal terug krijgen. Want andere papieren van verzekeringen enz. had ik  nog wel. Daarna belde mijn passagier van de IVN cursus mij op dat ze  die avond niet meeging omdat ze ziek was. Net op dat moment dat ik  intensief bezig was. Ik moest er zo bij zo eerder zijn, omdat ik nog  een kort gesprekje had met de mentor. Gelukkig verliep dit prima. De  ecologie, in dit geval "de kringloop" in de natuur was erg  interessant. Mijn keel begon  echt met slijm te vullen. Ik was erg  moe toen ik thuiskwam.

Woensdag. Eindelijk lekker zwemmen, mijn keel was  gelukkig beter. Ik heb mooi 60 baantjes (1500 meter) gezwommen in  ongeveer 40 minuten. Voor zo'n oud wijf als ik is dat nog niet  slecht. Echte prestatiedwang heb ik niet meer. Het was voor mij geen  obsessie geweest als ik er langer over had gedaan of dat die 1500  meter niet haalde.
Wel druk geweest met mijn schilderijen  die ik tentoon ga stellen i.v.m. Autismeweek in de bibliotheek te  Doetinchem. Dat was wel een ongelukkig gesjouw. Het past ook allemaal  net in mijn driedeurs 14 jarige Volkswagen Polo. 's Middags heb ik  deze bij een huis afgeleverd. Een mooie oude buurt met een mooie  bouwstijl. Een prachthuis welke in 1947 is gebouwd. In die tijd was  dat een sjieke wijk. In de straat mocht je niet parkeren, maar  gelukkig hadden deze mensen een mooie grote oprit, waar ik mijn auto  zo in kon draaien. Zij is een heel aardige actieve dame van ongeveer  mijn leeftijd. Per email zag ik dat er een sleutel op het  atletiekveld was gevonden, omdat deze persoon wist dat ik vorige week  het fietssleuteltje had verloren. Dus een paar minuten eerder weg  naar de schildersclub, want de atletiekveld zit er tegenover.  En  daar lag deze op de bar. Mijn fiets kon ik zo meenemen en daar liep  ik met beide fietsen, hetgeen ik dat niet makkelijk vond. 's avonds  tijdens het schildersclubje begon ik door de verkoudheid behoorlijk  te snotteren. Het kwam nu echt los. Die dag kreeg ik ook bericht van  het UWV omdat ik binnenkort een jaar in de ZW zit. Daarover heb ik  komende dinsdag met mijn werkcoach een gesprek. Ook over de komende  re-integratie.

Donderdag heb ik even wat uitgeslapen.  Die verkoudheid was nog niet over. Diverse papieren zakdoekjes vol  gesnoten. Maar toch lekker gewandeld met de oppashond in het bos vlak  bij ons in de buurt. Kan er zo wandelend heen. Toevallig struikelde  ik een keer. Bom daar lag ik op de grond. De hond ging zo mooi braaf  mij mij zitten en dan zo dicht mogelijk. Goh wat een geweldig gevoel  heeft deze actieve enthousiaste Rakker in de vorm van de Drentse  Patrijs. Natuurlijk heeft hij als beloning diverse dikke vette  knuffels gehad.
's middag ben ik op de bank gaan  liggen. Ik was ontzettend moe en afgelopen week had ik echt een  terugslag.

Vrijdag, mijn partner was ook vrij. Hij  heeft de hokken schoongemaakt. Want afgelopen maandag kon ik het niet  goed doen, omdat alles wat vastgevroren zat en alleen zoveel mogelijk  in de hoek gedaan waar de beestjes hun behoefte doen. Ik had nog het  e.e.a. te doen in huis. 's middags nog in de moestuin aan het werk  geweest. Niet veel, slechts een uurtje spitten en wat opruimen, want  vlak voor de extreme kou kon dat nog niet, wegens de ruil. Die dag  nog een klein beetje hardgelopen. De verkoudheid begon ook gelukkig  weg te gaan. Verder heb ik voorbereidingen getroffen over het gesprek  met mijn werkcoach over komende dinsdag, waar ik eigenlijk toch wat  tegenop zie. Maar ja, het moet nu eenmaal.

Zaterdag 's morgens de IVN-excursie  gehad in de enige oerbos in Nederland die bestaat, naast de  Lieftikbos?? ergens in Groningen. We stonden wel veel stil, maar wat  er verteld werd was ook erg interessant. Mijn passagier had zich nog  niet beter gemeld, dus ze zal nog wel ziek zijn, dus ben ik op de  fiets gegaan. Anders had ik haar opgehaald en dan met de auto.
's middags nog wat geschilderd aan mijn  opdracht en een hoop wasgoed weggewerkt. 's avonds lekker rustig voor  de tv wat lezen....