Janne1958
ziek laten aanpraten of echt ziek zijn
Ziek laten aanpraten of echt ziek zijn.
Zondag de 1e paasdag. Even wat rustiger aan doen, wel even hardgelopen, hetgeen nog even weer wennen is. Door dat ik de laatste maand bijna niet gelopen heb, merk ik dat mijn conditie behoorlijk is achteruit gegaan. Zo successievelijk weer opbouwen.. Want daarna was het toch weer een prettig gevoel om het gedaan te hebben. Ook de stijfheid in mijn rug werd minder.
Verder lekker geschilderd aan mijn opdracht van de kater. Sinds lange tijd op de weegschaal gestaan. Ik vind het vreselijk om zo zwaar geworden te zijn. Nu doe ik er wat aan, want ik voel me met dit vette lijf absoluut niet prettig. Tja dat heb je van die eetbuien, vooral zoetigheid en chocolade en veel minder sporten door de stress die ik al lange tijd meemaak. Verder heb ik altijd wel gezonde maaltijden genuttigd, dus daar zal het niet aan liggen. Ik kreeg ook iedere keer last van mijn maag, zo bovenin van die krampen. Maar ook de ontlasting was niet altijd even goed, vaak diarree-achtig en vreselijk stinken.
Maandagochtend wat in huis gedaan en om 12.00 uur meehelpen met het paasfeest op de kinderboerderij. Van 12.00 tot ongeveer 13.00 uur had ik het idee dat ik overbodig was, maar na 13.00 uur en vooral na 13.30 uur toen de boerderij weer open ging, kreeg ik het druk. Het was redelijk goed weer, alleen wat koud door de wind. Samen met nog iemand anders hebben wij toezicht gehouden in de geitenweide. Kinderen moesten zich rustig houden, door niet te rennen of achter de beesten aan te lopen. Het was er erg druk, je ogen moest je continue gebruiken en als het ware geregeld als politieagentje spelen. Ik was blij dat veel ouders hun kinderen ook manen om naar mij te luisteren. Helaas zijn er altijd mensen die daar niets op uit doen, dat is altijd wel vervelend. Het was ook leuk om op deze manier met mensen in contact te komen. Veel vragen werden er gesteld. Ik voelde me zeker niet nutteloos en eigenlijk ook wel dankbaar werk. De schapen hebben lammeren gekregen. Van de professional heb ik begrepen dat het dit jaar niet vanzelf ging, wegens de kou en dat sommige schapen een zware bevalling hadden.
Na 17.00 uur nog mooi wezen helpen met het opruimen en 's avonds was ik best moe, maar dan gezonde moeheid.
Dinsdag was er open dag op de activiteitencentra waar ik op 8 april een re-integratietraject volgt, welke verder ligt dan mijn woonplaats. In begin dacht ik: Tjee ik had veel meer mensen verwacht, we waren slechts met een hele enkeling. Wat doe ik hier! En nog speciaal voor naar toe gereden. Toch al gezellig met iemand gepraat over van alles en nog wat. Maar zo rond 11.00 uur kwamen er meer en werd het gezelliger. We hebben bingo gespeeld. Ach wel aardig om te doen. We kregen balletjes van een soort gehakt en ui. Maar daar heb ik maar afgeslagen. Een lunch was er ook, ik heb een klein kopje championsoep met 2 volkorenbroodjes met kaas. Daar kon ik wel verder van leven, vooral omdat ik 's morgens al een plak cake heb gehad. Zo rond 14.30 uur ben ik naar huis gegaan, want om 16.00 uur kwam mijn werkcoach. Zij had uitgerekend, als ik volledig ziek blijft dan krijg ik wel een flink lager bedrag maandelijks op mijn rekening gestort. Ook nog een plan van aanpak besproken en andere dingen. Ik vind wel dat zij wel als een dokter speelt, terwijl ik merk dat ze totaal geen kennis ervan heeft. Ze zegt: jij bent nog ziek. Terwijl ik mij nu niet ziek voelt en al een stuk beter met mij gaat. Ik doe van alles en nog wat. Eerlijk gezegd: genoeg.
's Avonds was ik alleen thuis en heb ik diverse natuur- en dierenprogramma's gekeken. Wat lezen erbij en zo rond 22.00 uur naar bed.
Woensdag heb ik bij de activiteitencentrum in mijn woonplaats heb ik een aantal bakjes ingezaaid met gemengd zaad. Ik was wel van plan om te zwemmen, maar helaas ontbrak mij de tijd ervoor. Ik heb gewoon moeite om op deze manier dingen half af te maken en nog niet schoon er om heen te maken. De manager die er die dag ook was, had moeite dat niet alles in kweekbakjes kon. Er was gewoon te weinig kweekbakjes of teveel zaad. Van huis had ik van die bakjes meegenomen waarin ijscream heeft gezeten. Daar heb ik het verder als kweekbakjes gebruikt. Zo een hele ochtend bezig geweest. 's middags heb ik wel meegewandeld waarbij je ook leuke contacten heb. Het was waarachtig nog droog weer. Ik heb toch mijn werkcoach een sms'je gedaan, dat ik mij zorgen maakte als ik volgend jaar geen WIA krijg en dan eventueel zonder inkomsten zit. Ze belde mij op en we hebben wel meer dan 20 minuten gepraat. Toen kwam nogmaals naar voren dat zij vond dat ik nog ziek ben. Terwijl wel de bedoeling is mij successievelijk hersteld te melden. Vooral omdat de behandeling, ik zie het meer als bijpraten en eventuele moeilijke situaties te bespreken. Ook omdat ik anders ook niet als ervaringsdeskundige bij de andere ggz-instelling als begeleidster meegaat wandelen op de donderdagen. Ik vind dat zeker dit soort mensen altijd het negatieve zien in iemands functioneren en niet het positieve en de kwaliteiten wat die persoon heeft. Een soort stigma.
Donderdag dacht ik dat we gingen koken op de activiteitencentrum, maar bleek dat er alleen een plan gemaakt te worden. Maar ergens maar goed ook, want ik moest daarna nog een eind rijden richting Lonnekermeer. Daar als wandelcoach meegelopen. We waren goed en wel onderweg, en een vrouw had vergeten de portemonnee uit haar fietstas te halen. Ze vond het eng om alleen terug te gaan, dus ben ik met haar meegegaan. Ze was er heel dankbaar voor en ik vind dat voor mij als begeleidster heel normaal. Want ik kan me voorstellen hoe dit voor haar is, maar ook omdat dit groepje nieuw voor haar is, en dan heb je de neiging om dingen te vergeten. Ik herken dit maar al te goed. Een poosje later troffen we de groep weer, omdat zij een (rook)pauze hebben ingelast. Een pracht gebied, waar ook geen auto's mogen komen, dan alleen bestemmingsverkeer. Daarna heb ik nog ruim een uur voor mezelf gelopen, waarvan 3 kwartier joggend.
Vrijdag kreeg ik een mail dat mijn begeleidster het zonde vind dat ik nu (tijdelijk) een andere begeleidster krijg. Nl. die van het re-integratietraject. Haar ken ik ook goed. Ik vind dat wel jammer, maar ik heb nu wekenlang mij prima zelf kunnen redden met de diverse besprekingen rond mijn werksituatie. Maar ik wil haar wel over een en ander op de hoogte houden, zodat ze mijn ontwikkelingen kan volgen. Ze gaf per mail ook aan dat ik mij wel binnen afzienbare tijd hersteld kan melden. Maar ja, nu beslist dit SW bedrijf dit, omdat het al langer dan 3 maand is. Ik ben benieuwd wat de bedrijfsarts zegt, bij het volgende consult. Hiervoor volgt nog een afspraak.
Zaterdag nog in de Groeve geweest. Ik ben er wandelen naar toe gegaan. Het sneeuwde en dat op 6 april 2013. Het is slechts 6,3 kilometer van ons huis vandaan. Daar kon ik met een beitel en hamer bikken. Je vindt daar pyriet, bergkristal, aftekenen van dieren in de ijstijd enz. Dit kan altijd op de 1e zaterdag van de maand, en er mogen beperkt aantal mensen toegelaten worden, waarvoor je voortijdig via de site moet in laten schrijven. Ik heb toch een en ander gevonden. De hele dag kon je dat doen, maar voor mij was een paar uurtjes voldoende. Kan je nagaan dat er door de weeks daar nog altijd gewerkt wordt om grondstoffen voor de (wegen)bouw en voor land- en tuinbouw.
's middags even allerlei dingen in huis gedaan. En daarna nog een klein beetje gespit in de moestuin. Nu dit nieuwe stuk, zit nog wel veel rotzooi in. Dus ik doe het geleidelijk aan. Over een paar weken ga ik zaaien. Ik heb al wat voorgezaaid. Mooi om te doen. En vanavond lekker lezen.