Mag je terugkomen op een besluit?

Soms heb je ergens al een knoop over doorgehakt. Maar juist daarna voel je: eigenlijk had ik iets anders willen kiezen. Mag je dan nog terugkomen op je besluit? In deze bijeenkomst van het ideeAteljee onderzochten dat. Hieronder een aantal quotes uit de discussie:

• Vroeger hield ik graag vast aan mijn besluiten. Dat was in een tijd waarin ik vooral vanuit mijn hoofd reageerde. In mijn jeugd leerde ik niet goed om met mijn gevoelens om te gaan, dus koos ik vaak rationeel. Maar toen ik later wél met mijn gevoel leerde omgaan, veranderde dat. Ik kon ergens instappen vanuit mijn gevoel, en ook weer uitstappen als het niet meer goed voelde.
• Een voorbeeld daarvan was toen ik me aansloot bij een spirituele club. In het begin voelde het goed, maar op een gegeven moment kregen de leden onderling ruzie. Voor mij stroomde het toen niet meer, dus ik ben gestopt.
• Wat me is opgevallen, is dat je moet oppassen voor zogenaamde steenkooltjesgoeroes. Van die mensen die je opzwepen met teksten als: “Je kunt het!”, om je vervolgens over brandende kooltjes te laten lopen. Sommige mensen zeggen daarna hun baan of relatie op. Of dat ze daar echt gelukkiger van zijn geworden? Dat weet ik niet. Wat ik ermee wil zeggen: gooi niet te snel je hele leven om. Zeker niet onder druk. Als mensen veel geld betalen voor zo'n traject, willen ze vaak achteraf hun investering goedpraten – zelfs als het eigenlijk niet werkte.
• Achteraf denk ik weleens: wat een vreemde beslissingen heb ik soms genomen. Maar ze hebben me gebracht waar ik nu ben. Het gaat er vooral om wat je leert van je keuzes. Want als je een besluit neemt, weet of voel je op dat moment blijkbaar nog niet wat goed voor je is. Door iets aan te gaan – en er soms ook weer op terug te komen – leer ik steeds beter wat bij me past.
• Ik geloof dat het belangrijk is om in beweging te blijven. Zoals ik ooit begon met een krantenwijk, puur om uit mijn stilstand te komen. Het was uiteindelijk niets voor mij, maar ik kwam wél in beweging. En dat bracht me verder.
• Soms moet je een richting uitproberen om te voelen dat je eigenlijk de andere kant op wil. Dat moet je jezelf, én anderen, gunnen. Het is een vorm van zelfrespect – of zelfs een assertief recht – dat je op een besluit mag terugkomen. Zeker als de omstandigheden veranderen.
• Zo begon ik eens met vrijwilligerswerk op de kattenboot. Dat leek me leuk, maar toen ik er eenmaal was, voelde het veel te benauwd. Dus ik stopte. En dat was oké.
• De dichter Jules Deelder zei eens: “Binnen de perken zijn de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten.” Voor mij betekent dat: ook als je een keuze hebt gemaakt, is er nog ruimte. Ruimte om bij te sturen, te heroverwegen. Terugkomen op een besluit is geen besluiteloosheid, maar het nemen van een hernieuwd besluit.
• Ik gebruik daar graag de term positieve spijt voor. Daarmee bedoel ik: als je iets inziet, prijs jezelf dan voor dat inzicht. In plaats van jezelf af te straffen. Want dat je terugkomt op een besluit, betekent dat je hebt geleerd. En dat is iets om trots op te zijn.